Het liet zien wat er mogelijk wordt wanneer jonge mensen de ruimte krijgen om zichzelf te openen, hun innerlijk kompas te scherpen en opnieuw in relatie te komen met natuur en gemeenschap. Zulke ervaringen blijven niet achter in de week waar ze ontstonden; ze bewegen door. In keuzes, in blikrichting, in hoe iemand zich verhoudt tot de wereld. Op deze pagina vind je een selectie van de woorden van de deelnemers.
De inzichten van de deelnemers vormen de basis van ons conceptjaarprogramma 2025. Wij nodigen je uit om dit programma samen verder vorm te geven. Klik hier voor eer informatie.
De verbinding met de natuur (en je eigen natuur) zit in mijn beleving vooral in het vermogen om te herkennen, gebruiken en waar te nemen. Een soort creatief denken, waarin je verbanden kan leggen en proactief bent in het vinden van oplossingen/verbindingen leggen. Ik kan dit niet helemaal goed in woorden vatten merk ik, maar ik zie het een beetje als een brug bouwen als je de rivier moet oversteken, in plaats van gaan zitten mopperen dat er geen brug is. En ook opmerken dat er een brug gebouwd kan worden in the first place. Iets in die richting. En ook de brug willen bouwen, om het pad verder te kunnen volgen.
Je eigen proces aangaan is iets wat centraal staat in iedere goede opleiding denk ik. Het onderwerp zelf (bijvoorbeeld timmerman worden ofzo) is natuurlijk ook belangrijk, maar daarnaast zou iedere stroming ook een onderdeel mogen hebben rondom het zelfontwikkelings stuk, eigen proces, jezelf leren kennen, etc. Hierin is het dan ook misschien juist fijn om de verschillende mensen bij elkaar te zetten. Zodat de mensen die al ‘verder’ zijn de mensen die nog moeite hebben met zichzelf openen een fijn voorbeeld kunnen geven. Dat het veilig is in de groep en dat je geaccepteerd wordt zoals je bent.
_ deelnemer 2025*
Ik zie dit jaar als een jaar waarin je volle bak gaat ervaren hoe het is om samen te leven in een regeneratieve cultuur. Voor mij betekent dat: in verbinding met de natuur, maatschappelijk betrokken zijn, werken met wat er al is. Talenten aanraken, ruimte maken voor het onbenut potentieel van mensen. Zien wat nog niet gezien wordt, ruimte geven aan wat wil ontstaan.
Ik zie een regeneratieve cultuur als een grote cirkel, opgebouwd uit vele kleinere cirkels. Elke cirkel draagt iets bij: gezondheid, afstemming, wederkerigheid. Er zijn afspraken, een gedeelde bedoeling, een wil om samen te leven in verbinding. Wat in de ene cirkel beweegt, raakt de rest. Zo ontstaat een levend geheel – gedragen, gevoeld, in balans met elkaar en met het grotere geheel.
Ook omdat er vanaf het begin al goed ruimte werd gemaakt om elkaar te leren kennen op een dieper niveau. Voelde het heel warm en fijn in de groep. Ook dat we zo welkom waren op het land, maakt ook een groot verschil. De opbouw van de dagen was heel goed. Het programma zat heel goed in elkaar.
_ deelnemer 2025*
Mijn aandacht en focus ligt nóg meer op de natuur. Ik merk vogels en andere dieren sneller op, en verplaats me eerder in hun perspectief. Ook als ik nu per ongeluk een klein insectje plet; piepkleine insectjes worden wel eens slachtoffer, zoals even snel dat irritante fruitvliegje wegslaan en dan opeens realiseren dat wij zonder insecten niets zijn. Gezien en gehoord worden in het voelen was voor mij een echte eye-opener. Ik heb al lang geprobeerd m’n emoties helemaal er te laten zijn en daarmee te verwerken, maar het bleef altijd steken voor een deel, omdat het delen voornamelijk in de vorm van praten was, en het echte gevoel verstopt bleef.
_ deelnemer 2025*
Ik had de intentie om mijn morele kompas weer scherp te krijgen. Ik wist alleen niet dat het me zo diep zou raken en dat vuurtje wat gedoofd was weer aan zou laaien. Door het verdriet, de woede, angst en pijn weer te voelen, is er iets in mij opengebroken. Ik vermijd niet meer de pijn die leeft in de wereld, maar doorvoel het en gebruik het als brandstof. Een extra batterij die aangesloten is. Ook is mijn kompas en visie nu zo helder. Ik kan nu ook niets anders dan dit pad bewandelen.
_ deelnemer 2025*
Ik wist hoofdelijk wel dat ik behoefte had aan gemeenschap, gemeenschapsleven, maar ik heb het nou ook echt gevoeld. Dat het echt, echt heel fijn was. Het meer dan updaten, het praten met elkaar over meer dan alleen wat iemand de afgelopen weken heeft gedaan.
Er was ruimte om te komen zoals je wilde komen, je mocht er zijn in welke staat je ook was. Ik probeer wat meer bewust te zijn van dat wat me raakt, in plaats van dat wat het meeste ‘urgentie’ zou hebben.
_ deelnemer 2025*
Ik zie weer mogelijkheden. Het is heel fijn te merken dat er meer inspiratie tot me komt. Zo ben ik na gaan denken hoe ik mijn liefde voor de natuur over kan dragen aan anderen. Op het moment doe ik daar namelijk niet iets mee. Er ging een hele wereld voor me open in wat er eigenlijk allemaal mogelijk is. Toen ik in dialoog ging met anderen kreeg ik een andere invalshoek en zo kwam ik in bijvoorbeeld een gesprek achter dat er een hele organisatie bestaat voor het verduurzamen van de lesstof op middelbare scholen, waarbij de docenten dat dus proberen te verwerken in hun lessen. Fantastisch! Nog nooit over nagedacht. Gewoon een andere tak van sport voor mij. Het kriebelde mij om getraind te worden in hoe ik zoiets kan faciliteren voor leerlingen of docenten. Ik kijk weer met een nieuwe blik naar de wereld. Ik voel mij iets minder een vernieler, en iets meer deel van het geheel. Hier werd al snel duidelijk dat er ruimte was voor elkaar waardoor het al snel veilig voelde.
_ deelnemer 2025*
Ik heb tijdens het kamp heb ik zo verschrikkelijk veel geleerd. Zo veel dat ik tot vandaag bezig ben met het verwerken ervan. De week werkte voor mij omdat mijn intentie was om meer te leren over hoe we in samenwerking met de natuur, of beter zelfs, als natuur, kunnen samen leven. Als natuurdocent was het mijn doel om me volledig te laten onderdompelen in het programma. Ik had hierbij geen hoge verwachtingen, enkel dat ik helemaal offline wilde zijn, nieuwe mensen écht wilde leren kennen en vooral heel veel buiten wilde zijn.
De zeven dagen samen, waarin we door hel en hemel gingen. Waren dan ook precies wat ik nodig had. Het werkte omdat dit eerder de karakteristieken van een retraite hadden. Het was geen oppervlakkige ontmoeting met het wilde. Het raakte iedere snaar waar we zelf nog niet aan durfde te komen.
_ deelnemer 2025*
Wat Lian op de eerste dag zei: wij hoeven niet de natuur te regenereren, de mens moet zichzelf regenereren. Dat is me echt bijgebleven, dat is zó waar. Dat is ook wat je met zo’n tussenjaar aan het doen bent. En het is dan misschien allemaal heel idealistisch en lijkt op het eerste gezicht niet zo praktisch, maar ik denk dat dit juist iets is wat mensen meenemen, wat hun basishouding ten aanzien van alles verandert. Niet alleen naar de natuur, maar ook naar andere mensen, en hoe wil je als mens in de wereld staan in het algemeen. De verscheidenheid aan activiteiten werkte ook goed, de verschillende invalshoeken en overal aan kunnen proeven. Dus bijvoorbeeld dat we dingen echt hebben ervaren, vanuit ons hoofd erover hebben gepraat, gevoeld. En het speelse aspect was ook heel belangrijk, ik merkte dat dat me heel erg goed deed als tegenwicht van zwaardere dingen.
Ik heb me nog nooit zo gezien gevoeld, en dat was echt een ongelofelijke ervaring voor mij. Het voelde voor mij alsof we minder losse individuen waren en meer een gemeenschap, terwijl je eigenheid wel bewaard bleef.
Ik merk verder dat ik op een meer expliciete manier dankbaarheid voel voor de overvloed die de aarde ons biedt. Het gevoel van een wieg, de basis die zij creëert voor ons mensen, ook al zijn we dat een beetje vergeten, en dat ze ons met open armen terug verwelkomt.
De week heeft echt veel meer bij me teweeg gebracht dan ik ooit had kunnen bedenken van tevoren! En als je dit in een heel jaar zou doen, verdiepend en verrijkend nog ten opzichte van de week, zou dat echt een ongekend programma zijn in Nederland denk ik. Transformatief en héél bijzonder en ik denk dat het de deelnemers, en in het verlengde daarvan de wereld, heel veel brengt.
_ deelnemer 2025*
* Namen van deelnemers zijn bekend bij de organisatie.
Foto’s _ Rebke Klokke
